زمینه و هدف :

آن دسته از سرطان هاي پستان که داراي گيرنده هاي استروئيدي مي باشند و به درمانهاي هورموني پاسخ مي دهند، پيش آگهي بهتري نسبت به سرطان هاي بدون گيرنده هاي استروئيدي دارند. ا

مواد و روش ها :

ين مطالعه به منظور بررسي ارتباط بين گيرنده هاي استروژن و پروژسترون از يک طرف و سن بيماران، نوع و درجه بدخيمي سرطان از طرف ديگر بر روي نمونه هاي 140 بيمار مبتلا به سرطان پستان که بين سال هاي 1376 تا 1378 به بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشکي شيراز مراجعه نموده اند، با استفاده از روش ايمونوهيستوشيمي روي بلوک پارافين انجام شد. ف

یافته ها :

راواني موارد مثبت گيرنده هاي استروژن و پروژسترون در افراد زير 50 سال (95 نفر) و بالاي 50 سال (45 نفر) به ترتيب 46% و 41% و 48% و 44% بود. کارسينوم لوبولار بيشترين ميزان مثبت شدن گيرنده ها (66.7%) و کارسينوم مدولاري کمترين ميزان مثبت شدن (21.4%) را بروز داد.فراواني گيرنده هاي استروئيدي با افزايش درجات تمايز کارسينوم داکتال (114 بيمار) روند نزولي از خود نشان مي داد.

نتیجه گیری :

در هر صورت روش ايمنو هيستوشيمي به عنوان روش قابل اعتمادي براي بررسي وضعيت گيرنده هاي استروئيدي جهت براورد پيش آگهي و تصميم گيري در مورد هورمون درماني سرطان سينه در بيماران ايراني مي تواند کاربرد بسزايي داشته باشد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: